کابل مخابراتی زیر دریایی کابلی است که در بستر دریا و بین ایستگاه های خشکی قرار داده می شود. این کابل ها توسط کشتی های خاصی در دریا خوابانده می شود که می توانند هزاران مایل از کابل های حلقه شده را در خود نگهداری کرده و در حین سفر در اقیانوس آنها به آب بیاندارند.
از آنجا بر روی زمین فضای بسیار محدودی برای این کابل ها وجود دارد، این فضای اندک و محدود قیمت اجاره بالایی داشته و رقابتی برای کسب این فضا بسیار شدید می شود.
از این رو، از سال 1850 مهندسان و شرکت های مخابراتی از مزایای زمین های بسیار وسیع زیر اقیانوس ها برای رد کردن کابل های خود استفاده کرده اند.
از نخستین کابل ها برای ارسال ترافیک تلگراف استفاده شده است. از آن پس این کابل ها برای ارسال ترافیک تلفن و اخیرا برای ارسال ترافیک داده مورد بهره برداری قرار گرفته اند. بسیاری از کابل های امروزی از فیبر نوری ساخته می شوند که با ضخامت دو اینچی خود، اندازه و سرعت ارسال اطلاعات را افزایش داده اند.