کابل‌های فیبر نوری یا تار های نوری رشته‌های بلند و باریکی هستند که نور از یک سروارد شده و از سر دیگر خارج می‌گردد. فیبر نوری همان‌طور که مستحضر هستید از چندین لایه به‌هم متصل شده تشکیل شده‌است که مهم‌ترین لایه آن هسته که در درونی‌ترین قسمت قرار دارد و جنس شیشه‌ای دارد، بعضی از کابل‌ها به‌صورت پلاستیک کاملاً بازتابنده تشکیل می‌شود لایه بعد از هسته پوسته است که از شیشه یا پلاستیک بوده و لایه آخر و بیرونی پوشش پلاستیکی است که برای محافظت از دو لایه قبلی است.
این کابل‌های فیبر نوری طوری طراحی شده‌اند که طول اضافی فیبر نوری انبساط کابل را در هنگام تنش خمشی و کششی یا انبساط حرارتی که اتفاق می‌افتد جبران کند بسته به این‌که ساختار کابل میزان جبران خسارت را از نیم تا یک‌ونیم درصد داشته باشد خواهیم داشت.
مواد در اثر تغییرات دما تا حدودی منبسط و منقبض می‌شوند که ضریب انبساط حرارتی لایه‌های فیبر نوری همیشه با هم متفاوت است ضریب انبساط حرارتی لایه بیرونی کابل‌های فیبر نوری ده برابر بیشتر از دو لایه دیگر آن است، انقباض این لایه در دماهای پایین و سرد باید بیشتر از لایه‌های دیگر باشد و بسیار کوتاه‌تر است.
انبساط و اضافه شدن طول کابل مشکلاتی را به‌همراه دارد به‌عنوان مثال زمانی‌که کابل منبسط شد طول آن افزایش پیدا کرده و بعد در اثر از بین رفتن حرارت یا سرما انقباض می‌گردد کابل بیرونی برجسته می‌شود.
طول تست‌های چرخه حرارتی، ژاکت کابل‌ها به اندازه‌ای بیشتر از فیبر داخلی در دمای پایین کوتاه می‌گردد مضرات طول اضافی به گونه‌ای طراحی‌شده که اگر انقباض کابل بیرونی برجسته گردد طول اضافی فیبر با یک سیم‌پیچ مارپیچی داخل کابل جبران گردد و موجب خمش شود این اثر را می‌توان با افزایش مقدار IL تایید کرد.
در کابل‌های فیبر نوری دو نوع انقباض داریم :
- انقباض هایی که امکان برگشت آن‌ها وجود دارد این انقباض‌ها به‌علت خنک شدن کابل در اثر حرارت رخ می‌دهد هنگامی‌که کابل گرم شد دوباره به حالت اول خود برمی‌گردد اندازه تغییر طول کابل که به دلیل تغییر دما رخ می‌دهد بستگی به ضریب انبساط مواد دارد که در هر ماده‌ای متفاوت است به‌طور مثال ضریب انبساط مواد پلاستیکی حدود ده برابر بیشتر از شیشه است.
- انقباض غیر قابل‌برگشت در این انقباض موادی که مولکول‌های آن‌ها به‌اصطلاح آمورفی گردیده‌اند اتم‌ها و مولکول‌های آن نظم بلند دامنه نداشته و فقط نظم‌های کوتاه دارند یعنی از یک نظم واحد پیروی نمی‌کند مانند پلاستیک‌ها که در این دسته قرار می‌گیرند.
در انقباض‌های برگشت‌پذیر ابعاد تغییر به علت تغییر دما توسط ضریب انبساط مواد مشخص می‌شود ضریب انبساط مواد پلاستیکی روکش کابل ده برابر بیشتر از هسته کابل است به‌عنوان مثال زمانی‌که کابل از منفی بیست درجه سانتی‌گراد تا منفی پنج درجه سانتی‌گراد باعث انقباض تقریباً پنج درصد می‌گردد و این مقدار خیلی قابل‌توجه نیست زیرا طول اضافی هسته فیبر نوری هم در کابل جای می‌گیرد.
در دسته انقباض‌های غیر قابل‌برگشت طول اکستروژن کابل پلاستیک داغ به وسیله یک قالب فشرده می‌گردد که این باعث ایجاد نیروهای برشی بالا می‌گردد و مولکول را مجبور به تراز کردن در جهت طولی کابل می‌کند قبل ازاین که پلاستیک مایع به حالت آمورفی برگردد در حمام آب سرد خط اکستروژن سرد می‌گردد و آرایش مولکول‌ها در جهت طولی کابل فریز می‌گردد زمانی‌که پلاستیک بیشتر از اصطلاح دمای گذار شیشه گرم نگردد ساختار فریز شده ثابت می‌ماند در دمای بالاتر از دمای گذار شیشه بازگشتن به حالت آمورفی شروع می‌شود و این باعث این است که غلاف کابل به‌صورت غیرقابل بازگشت به‌صورت غیر قابل‌بازگشت منقبض می‌گردد.
در بعضی مواقع موارد انقباض برگشت‌پذیر ناشی از دما و انقباض غیرقابل‌برگشت کابل با هم جمع می‌گردند و این انقباض‌ها منجر به انقباض برگشت‌ناپذیر و فشار آمدن به فیبر نوری و خم شدن و متراکم شدن آن می‌شود و این اتفاق توسط کابل جبران‌ناپذیر است. کابل‌هایی با انقباض کم با افزایش حرارت و دما دچار انقباض بازگشت‌ناپذیر کمی می‌گردند که یک لایه‌ی پلاستیکی خارجی با انقباض کم، کارایی فیبر نوری را درطول تغییرات دما حفظ می‌کند و از خرابی آن جلوگیری لازم را می‌کند کاهش انقباض کابل به‌طور مستقیم بر عملکرد مکانیکی و نوری کابل فیبر نوری اثر می‌گذارد و آن را بهبود می‌دهد میزان انقباض بیشتر به جنس ماده سطح مقطع راکد و پارامترهای اکستروژن وابسته‌است.
انقباض کابل به‌ویژه در پیک تحلیل‌ها کابل‌های breakout یا minibreakout کابل‌های سیمپلکس یا دوبلکس و کابل‌های Flextube مشاهده می‌گردد. انقباض غیرقابل‌برگشت بین یک تا پنج درصد است.
