99 درصد داده‌های اینترنتی که در اقیانوس‌ها می‌گذارند از طریق همین کابل ‌های زیردریایی انتقال پیدا می‌کند و به نسبت سال 1995 که در حدود نیمی از این داده‌ها از طریق ماهواره ارسال می ‌شد. استفاده از این کابل‌های زیردریایی افزایش یافت.
چند صد کابل زیردریایی نقاط مختلف جهان را به‌ هم متصل می‌نماید و گاهی اوقات از ماهواره‌ها نیز برای اتصال نقاط دور از دسترس و جزیره‌ها مورداستفاده قرار می‌ گرفت. کابل‌های زیردریایی فشار آبی که تا هشت‌ کیلومتری بالای انها قرار گرفته و بسیار بالا بوده را تحمل می ‌کند و این مقدار فشار تقریباً برابر با قرار دادن یک فیل بر روی انگشت شست شماست.
فیبرهای نوری در قلب کابل‌ها قرار می‌گیرند و از شیشه با خلوص بسیار بالا ساخته می‌شوند که به باریکی موی سر انسان می‌باشند و بازتاب‌های داخلی برای جابجایی نور در مسیر فیبر مورد استفاده قرار می‌گیرد کابل‌های فیبر در ابتدا درون یک ترکیب ژله‌ای قرار گرفته می‌شوند که در صورت کابل آسیب ببیند با آب تماس نداشته باشد و با یک تیوب فولادی روکش می‌شود تا در برابر فشار آب محافظت گردد با افزایش هرچه بیشتر استحکام در سیم‌های فولادی پیچیده می‌شود و همراه با آن یک تیوپ مسی که سیم‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد و جریان الکتریسیته را به واحدهای تکرار انتقال می‌دهد در آن‌جا سیگنال‌های داده تقویت می‌گردند و در آخر توسط پوشش پلی‌اتیلن پوشانده شده و خاصیت ضدآب می‌یابد.