انواع فیبر نوری – بخش اول

امتیاز به این مطلب
(1 نظر)

در مقاله پیش رو ابتدا 4 نوع فیبر نوری را بر اساس ویژگی های مختلف نام می بریم. سپس دسته اول (انواع فیبر نوری بر اساس اشعه گذرنده از آنها) را به صورت جزئی تر توضیح می دهیم و بقیه موارد را نیز در مقاله بعدی به صورت جداگانه شرح خواهیم داد.

دسته بندی کابل های فیبر نوری

بر اساس ویژگی های گوناگون فیبر نوری را می توان به دسته های مختلفی تقسیم نمود.
  • 1. انواع فیبر نوری بر اساس اشعه گذرنده از آنها
  • 2. انواع فیبر نوری بر اساس ساختار ماده ی تشکیل دهنده آنها
  • 3. انواع فیبر نوری بر اساس ترکیب مواد مربوط به هسته
  • 4. انواع فیبر نوری بر اساس دو ویژگی اول و سوم

انواع فیبر نوری بر اساس اشعه گذرنده از آنها

بر این اساس فیبرهای نوری به سه دسته کلی تقسیم می شوند: تک حالته (single Mode Fiber)، چند حالته (multi-mode fiber) و فیبر های نوری ساخته شده از پلاستیک.

انواع فیبر نوری بر اساس اشعه گذرنده از آنها

1. Single mode fiber

در این نوع فیبرها که گسترده ترین استفاده را در مسافت های طولانی دارند، تنها یک پرتو به درون آن ها تابیده می شود و این پرتو حداقل بر خورد را با cladding دارد (نظیر تلفن). شکل زیر شماتیکی از عبور نور در کابل های فیبر نوریSMF را نشان می دهد. فیبر های تک حالته دارای هسته های کوچکی (تقریباً 9 میکرون قطر) بوده و قادر به ارسال نور لیزری مادون قرمز (طول موج از 1300 تا 1550 نانومتر) می باشند.

Single mode fiber

2. Multi-mode Fiber

در این نوع فیبر ها بدلیل بزرگ بودن قطر core (تقریباً 50 میکرون قطر) امکان عبور سیگنال های نوری با طول موج های مختلف و در چندین مسیر متفاوت وجود دارد. فیبر های چند حالته قادر به انتقال صدها حالت نور به طور هم زمان (نظیر شبکه های کامپیوتری) می باشند و نور مادون قرمز گسیل شده از دیودهای نوری موسوم به LED (طول موج از 850 تا 1300 نانومتر) درون خود هدایت می کند.

Single mode fiber

3. فیبر های نوری ساخته شده از پلاستیک:

این فیبرها هسته بزرگی (1 میلیمتر) دارند و نور مرئی قرمزی را که از LED ها گسیل می شود (طول موجی برابر 650 نانومتر) هدایت می کنند.

Single mode fiber

تشخیص فیبر بر اساس رنگ کابل فیبر نوری

با توجه به رنگ روکش های فیبر نوری (Tight buffer coated) می توانیم بفهمیم با چه نوع فیبری سر و کار داریم. مثلاً اگر روکش فیبر زرد بود SMF است و اگر نارنجی بود MMF است. از مزایای فیبر های MMF در مقایسه با فیبر های SMF می توان به بزرگتر بودن قطر Core، ساده تر بودن تزریق انرژی نور به داخل فیبر، امکانات بهتر برای اتصال فیبر ها به یکدیگر و امکان استفاده از هر دو منبع نور LD و LED (در صورتی که فیبر single mode با نور لیزری LD بهتر کار می کند) اشاره کرد. معایب فیبر های MMF نیز پایین بودن امکان ساخت طول بلند آن، دارا بودن اعوجاج بین مدی، پهنای باند کمتر و تلفات یا تضعیف بیشتر آن نسبت به فیبر های SMF می باشد. کابل حاوی فیبر نوری SMF بسیار گران تر است و در مقایسه با کابل MMF شعاع انحنای نسبتاً بالایی دارد، که کار با آن را سخت تر می کند. بیشتر LAN های فیبر نوری از کابل چند حالته استفاده می کنند، که علارغم کارایی کمتر نسبت به کابل single mode باز هم از کابل مسی بسیار بهتر است. شرکت های تلفنی و تلویزیون کابلی نیز به استفاده از فیبر single mode تمایل دارند زیرا باید داده های بیشتر را منتقل کنند و در فواصل دورتری گسترده شوند.

کابل های فیبر نوری در پیکربندی های مختلف وجود دارند، زیرا این کابل موارد استفاده فراوانی دارد. در کابل SMF فقط یک رشته فیبر وجود دارد. در کابل های multi mode 7 تا 24 رشته فیبر در یک حفاظ قرار دارند که می توان آنها را در هر سر برای موارد استفاده مختلف تقسیم کرد. از آنجا که کابل فیبر نوری مشکلات کابل مسی همچون EMI و مکالمه متقاطع را ندارد می توان تعداد زیادی رشته فیبر را با هم دسته بندی کرد بدون اینکه مثل کابل UTP نیاز به هم تابیدن آنها باشد و یا در مورد تضعیف سیگنال نگرانی وجود داشته باشد.

در مقاله بعدی دسته دوم یعنی " انواع فیبر نوری بر اساس ساختار ماده ی تشکیل دهنده آنها" را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

درج دیدگاه

قبل از ثبت دیدگاه از تکمیل فیلد های ستاره دار (*) مطمئن شوید.

بلاگ

دسترسی سریع

اطلاعات تماس

منطقه ویژه اقتصادی سلفچگان - خیابان توسعه - توسعه 5 - نبش فرعی کارگر - مجتمع تولید کابل فیبر نوری نیرا
تلفن : 36160000-025

© Copyright 2022 - Nira . All rights reserved.

Search