در گذشته، از کابل های فیبر نوری tight buffer در کابل کشی های indoor و کابل های فیبر نوری loose-tube در زمینه outdoor استفاده می گردید. ما می خواهیم با مقایسه این دو کابل به این سوال پاسخ بدهیم که آیا امروزه نیز از این دو کابل به همین شکل امروزی آن استفاده می گردد؟
کابل های فیبر نوری tight buffer و کابل های فیبر نوری loose tube هر دو دارای مجموعه ای از رشته های فیبر نوری هستند ولی روکش های آنها با یکدیگر متفاوت است. روکش این کابل ها برای محافظت و کابل کشی بهتر مورد استفاده قرار می گیرد. این دو کابل شباهت های زیادی با یکدیگر دارند اما تفاوت های گسترده ای نیز بین این دو وجود دارد.
تطبیق پذیری کابل های فیبر نوری tight buffer
در کابل های فیبر نوری tight buffer از فیبر نوری 900 میکرون استفاده شده است. کر فیبر نوری در این کابل ها در دو لایه پوشش داده می شود. اولین روکش این کابل از پلاستیک و دومی از اکریلیک ضد آب است. کر این کابل بر خلاف کابل فیبر نوری loose tube دچار احتراق و گسترش آتش نمی گردد. این کابل ها اعلاوه بر روکش FRP و جکت پلی اتیلن دارای روکش هایی هستند که از آنها در مقابل شرایط آب و هوایی و ضربه های مکانیکی محافظت می کند. این کابل ها در انواع مختلفی از یک کر تا 144 کر تولید می گردند، اما کابل های 2، 6، 12 و 24 کر آنها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. کابل های فیبر نوری 48، 96 و 144 کر برای مصارف خاص کاربرد دارند.
از دیگر ویژگی های کابل های فیبر نوری tight buffer می توان به نحوه دسته بندی رشته های فیبر نوری در یک رشته کابل اشاره کرد.
Unitized tight buffer cable: در این کابل کر فیبر نوری به صورت جداگانه مطابق شکل زیر دارای یک روکش مجزا می باشد که مدیریت کابل کشی را آسان تر می کند.
Non-unitized tight buffer cable: این کابل تنها همان روکش بیرونی را دارد. ویژگی این کابل انعطاف پذیری و هزینه کمتر آن می باشد
کابل های فیبر نوری Loose tube با ظرفیت بالا
کابل های فیبر نوری loose tube دارای ساختاری به شرح زیر می باشد.
مجموعه ای از کابل هایی با روکش های مجزا که با یک ژل ضد آب فواصل بین آنها پوشش داده شده است. هر کابل فیبر نوری loose tube دارای 7 مشخصه می باشد که در شکل زیر آنها را مشاهده می کنید. هر کدام از این مشخصه ها نفش مهمی را در کیفیت این کابل ها ایفا می کنند.
- دارای تعداد زیادی فیبر 250 میکرون
- یک یا چند روکش برای محافظت از فیبر ها
- دارای ژل ضد رطوبت
- دارای FRP
- روکش Aramid برای جلوگیری از کشش
- دارای نخ ripcord به منظور برش ساده روکش بیرونی
- روکش بیرونی (outer jacket)
به طور کلی، کابل loose tube دارای 12 رشته کر فیبر نوری می باشد، اما می توان تعداد آن را به 6 کاهش یا تا 244 رشته کر افزایش داد.
مقایسه بین کابل فیبر نوری tight buffer و کابل فیبر نوری loose tube
اگر بخواهید از این دو کابل به عنوان کابل های توزیعی استفاده کنید هر دو کابل با رنگ بندی کر های مختلف این کار را برای شما آسان می کنند.هر دو کابل در دو نوع آرمور دار و بدون آرمور تولید می گردند. برای محیط هایی که حیواناتی مثل موش ها ممکن است به کابل آسیبی برسانند نوع آرمور دار توصیه می گردند.
کابل های tight buffer برای استفاده در هر دو نوع -indoor و outdoor- پیشنهاد می گردد. از کابل های loose tube می توان برای استفاده به صورت outdoor استفاده کرد هر چند به علت مشکلات مربوط به فیوژن که این کابل ها دارند، امروزه بیشتر طراحان شبکه های IT برای کابل کشی outdoor نیز از کابل های tight buffer استفاده می کنند.
در زمینه فیوژن نیز کابل های فیبر نوری tight buffer نسبت به کابل های سنتی outdoor کاربردی تر هستند. ساختار کابل های tight buffer به گونه ای است که برای اتصال احتیاج به فیوژن کمتری دارید و همین مسئله باعث می شود ضریب اطمینان شبکه بالا تر برود. دومین مزیت کابل های tight buffer این است که در نقطه انتهایی عمل فیوژن روی آنها با کیفیت بهتری انجام می گیرد. این مزیت ها باعث شده است که این کابل ها مقرون به صرفه تر باشند، آسانتر راه اندازی گردند و اطلاعات را با سرعت بیشتری جا به جا کنند.
استفاده از کابل های فیبر نوری loose tube در شرایط outdoor
کابل فیبر نوری loose tube دارای لایه های محافظتی در برابر عوامل طبیعی به خصوص دما و رطوبت می باشد. ژلی که بین فضای خالی داخل کابل تزریق می گردد از نفوذ آب به داخل فیبر جلوگیری کرده و باعث خشک ماندن آن می گردد. همین ژل باعث می شود علاوه بر حرکت راحت فیبر داخل تیوپ، دمای محیط هیچ تاثیری روی کابل نداشته باشد. از این نظر کابل های loose tube برای مصارفoutdoor بسیار مناسب می باشند.
مشکل اصلی کابل های loose tube این است که به دلیل مقرون به صرفه نبودن از آنها نمی توان در مسیرهای کوتاه استفاده کرد. مخصوصاً اگر شرایط محیطی مانند رطوبت و دما در محیط آنچنان بالا نباشد دیگر نیازی به استفاده از این کابل ها نیست. از دیگر مشکلات این کابل ها می توان به فیوژن اشاره کرد. این کابل با کابل های tight buffer همخوانی ندارند و باید در زمان رسیدن کابل به ساختمان روی آنها فیوژن انجام داد. همانطور که می دانید کر کابل های فیبر نوری بسیار شکننده هستند و زمانی که کابل دارای ژل باشد باید قبل از فیوژن، کر را به خوبی تمیز کرد. این پروسه برای پروژه های فیبر نوری هزینه بر خواهند بود. در زمان استفاده از این کابل ها در مرحله انتهایی باید کر های فیبر فیوژن گردد و به مسیر جداگانه ای هدایت گردند. این پروسه نیز به پیچیدگی کار افزوده و به طبع وجود فیوژن های متعدد باعث کاهش کیفیت شبکه خواهد گردید.
